Seringkali kita terpaksa melupakan kenangan. Bukan kerana ia pahit tetapi kerana ia terlalu manis untuk di telan pada masa ini. Manis sehinggakan air mata si perindu ini mengalir tanpa dipaksa-paksa.
Kerana manisnya ia, alur darah menjadi pekat, nafas semakin memberat, kaki menjadi lemah...otak membeku...dada sendat bergelora...
Manisnya membawa padah...
No comments:
Post a Comment